صدام گمان مىكرد كه با یك مملكت آشفته كه منزوى شده است و همه دولتها پشت به او كردهاند یا او را در فشار اقتصادى گذاشتهاند طرف شده است و ما نه قواى نظامى داریم و نه انتظامى داریم و نه ساز و برگ جهاد و جنگ.او همچو گمان كرد و گمانمىكرد با چند ساعت تهران را هم فتح خواهد كرد.او غافل از خدا بود.(1)