به گزارش صبح الوند به نقل از ایسنا، هفته پایانی لیگ دسته اول فوتبال ایران برگزار شد و تیم های صعود کننده به لیگ برتر و تیم‌های سقوط کننده به لیگ 2 مشخص شدند. هرچه صعود دوباره پیکان، سه تیمه شدن تبریز در لیگ برتر و بازآمدن "برزیلی‌ها" (نفت آبادان) به لیگ برتر دلچسب بود، سقوط داماش، آلومینیوم هرمزگان و پاس بزرگ به دسته دو تلخ بود.

در این میان، رفتن پاس به دسته دو همان مرارتی را داشت که شوکران در کام عاشقی دلخسته از نامردی و نامرادی روزگار.

پاس، روزگاری نه چندان دور و نه چندان نزدیک، در آسیا حرف اول را میزد و جام قهرمانی قاره کهن را در ویترین افتخاراتش داشت. روزگار سپری شد و پاس همچنان پس از سرخابی ها، سومین قدرت فوتبالی پایتخت بود و غالبا پس از این دو تیم، عنوان‌های بالای لیگ را کسب می‌کرد.

در بدترین حالت، دیدار پرسپولیس و استقلال با پاس در ورزشگاه آزادی، بیش از ٩٠ هزار تماشاگر داشت و همین کافی بود تا لزوم وجود این تیم در تهران توجیه عقلی و منطقی داشته باشد اما ...

یک روز، پاس را به بهانه "بی‌هوادار بودن"، از تهران بردند. گفتند بهتر است که پاس به شهری برود که مردم دوستش داشته باشند. سال اول هم نتیجه دور از انتظار نبود؛ پاس در اولین سال همدانی بودنش در لیگ برتر سوم شد، که اگر امروز بود، سهمیه لیگ قهرمانان آسیا را کسب می‌کرد.

پاسی که در فصل چهارم لیگ برتر، قهرمانی‌اش را جشن گرفته بود، حالا باید در ورزشگاه قدس همدان از نام و سابقه‌اش دفاع می‌کرد اما دریغ و افسوس که مدیران باشگاه، به اندازه انتقال دهنده هایش به همدان، دلسوز نبودند!

دلواپسی "نمایندگان مردم همدان"، تا جایی دوام داشت که تنه را از ریشه کندند و در خاک بیگانه کاشتند، بعد از آن دیگر کسی برایش مهم نبود که پاس، پس از انتقال، چه روزگاری خواهد داشت.

پاس، سال به سال، قربانی تدریجی ولع عده‌ای برای بقای آنها شد، پاس فدای آزمندی کسانی شد که محبوبیت را در هبه کردن پاس به شهر و دیاری دیگر جستجو می‌کردند.

پاس رفت؛ رفتنی که بازگشت نداشت و سال به سال، سیر نزولی اش بیشتر و سقوطش سریع‌تر شد. پاس به لیگ یک رفت و دیگر نتوانست به لیگ برتر بازگردد. اینک اما رویای پاس نه لیگ برتر، که بازگشت به لیگ یک است؛ رویایی که با این روند، دست نیافتنی می‌نماید.

آنان که حرمت پیشینه، محبوبیت، اقتدار "پاس" را پاس نداشتند، اینک می‌توانند سر راحت بر بالین بگذارند و خواب خوش ببینند؛ پاس رفت؛ پاسی که دیگر گل نمی‌شود.

انتهای پیام/