محرومند از نعمتی که سالیان سال با آن عجین هستند، اما نمی توانند حتی اندکی استفاده کنند، آری روستاییان جنوب سیستان و بلوچستان درست بیخ گوش دریا تشنه لب هستند.



سال‌هاست بی‌آبی را با گوشت، پوست و استخوان لمس کردند و آنقدر تلخی بی بهره بودن از این حداقل نیاز را چشیده اند که به آن عادت کردند.



نداشتن آنچه دیگران دارند، در انتظار ماندن برای رسیدن تانکرهای آبرسانی سقایی در تابستان و زمستان عادت های تلخی است که دیگر امیدی هم برای علاج آنها ندارند.



بی آبی در مجاورت دریا



یکی از روستانشینان کنارک در این خصوص به خبرنگار ما گفت: وضعیت آب آشامیدنی روستاهای جنوب سیستان و بلوچستان مناسب نیست و سال هاست که با این موضوع دست و پنجه نرم می‌کنیم، اگر چه در حاشیه دریا ساکن هستیم اما بی آبی معضل همیشگی ماست.



بخشی افزود: بی‌آبی دغدغه قدیمی روستاهای حاشیه دریا است که تابستان ها با وجود گرمای هوا این بحران جدی تر می شود.



وی اضافه کرد: برای تامین آب شرب مورد نیاز خود باید هزینه پرداخت کنیم و حتی آب مصرفی غیرقابل شرب هم نداریم که آن را هم جداگانه می خریم.



به گفته این روستانشین پرداخت هزینه‌های سنگین تامین آب برای روستاییانی که معیشت مشکلات معیشتی و اقتصادی زیادی دارند بسیار سرسام آور و سنگین است.