به گزارش صبح الوند، مرضیه  دباغ مبارز جسور انقلابی در سال ۱۳۱۸ در همدان به دنیا آمد، پدرش کتابفروش و استاد اخلاق و مادرش هم معلم اخلاق بود، تحصیلاتش را از مکتب‌خانه آغاز کرد و نزد پدر قرآن و نهج‌البلاغه را نیز فراگرفت.

طبق سنت آن روزها، در ۱۴ سالگی با محمدحسن دباغ ازدواج کرد و به تهران آمد. 
در تهران به تدریج از طریق جلسات مذهبی وارد فعالیت‌های سیاسی شد و حتی یک پسر و هفت دختر حاصل از این ازدواج هم نتوانستند مانعی بر سر راه فعالیت‌های سیاسی او باشند. 

به طوری که وقتی دختر کوچکش تنها چهار سال داشت به طور جدی فعالیت‌های سیاسی خود را آغاز کرد.

در تاریخ انقلاب اسلامی، با مقاومت در مقابل شکنجه های طاقت فرسای دژخیمان رژیم شاه و با همراهی صمیمانه با امام و انقلاب و رهبری و حضور در عرصه های گوناگون خدمت و نیز با عضویت در هیات اعزامی از سوی حضرت امام برای بیدارباش سران شوروی از فروپاشی کمونیسم و در یک کلام، با فداکاری در راه آرمان های انقلاب، جسورانه تلاش کرد.

این بانوی همدانی که فدارکاری و ایثارش زبانزد دنیاست در زادگاه خودش بی نام و نشان است و در سطح شهر هیچ هیچ المان و نشانی از او نیست تا نسل های بعد با روحیه جسور و بی باک او آشنا شوند، گویا ضعف فرهنگی دست بردار این شهر نیست و هر روز باید به متولیان آن هشدار دهیم. 
علی اکبر کاووسی رئیس کمیسیون فرهنگی شورای شهر همدان در گفتگو با خبرنگار صبح الوند گفت: بانو دباغ از مفاخر کشوری است که  در این زمینه مسئولان غفلت و کوتاهی کردند . 

وی افزود: برای مفاخری چون بانو دباغ باید کارهای فرهنگی بزرگی انجام شود تا برای نسل بعد شناخته و معرفی شوند. 

رئیس کمیسیون فرهنگی گفت: حداقل کاری که می توان برای معرفی این بانوی مبارز و جسور انجام داد نامگذاری محله و معبری به نام اوست، که امروز به مناسبت وفات وی سعی می کنیم در همدان معبری را به نام او نامگذاری کنیم. 

انتهای پیام/ آ