به گزارش صبح الوند، خوشبختانه بعد از انقلاب اسلامی، متخصصان جهاد سازندگی از آنجا که ایران اسلامی در زمره کشورهای کم باران، خشک و نیمه خشک قرار دارد و از سویی به دلیل بارندگی های نابهنگام، هر ساله با سیل های ویرانگر مواجه است، اقدامات بسیار خوبی در تبادل اطلاعات، نوآوری ها و ترویج شیوه های موثر نگهداری آب و بهینه سازی استفاده از آن (با فنون آبخیزداری و آبخوانداری) داشته اند که تحسین جهانیان را برانگیخته است تا جایی که در سالیان گذشته رئیس انجمن بین المللی سیستم های سطوح آبگیر باران، پیشنهاد رهبری این انجمن را به جمهوری اسلامی ایران داد.

اما با تمام این حرفها این روزها شاهد سیل در مناطق مختلف ایران و از بین رفتن محصولات و جان انسان ها هستیم، گویا آبخیزداری در ایران بصورت علمی رشد نکرده و نیاز به کاووش بیشتر دارد تا با این سیل ها بتوان ذخایر آب زیرزمینی را پر کرد. 

استاد سید آهنگ کوثر، بنیان‌گذار علم آبخوان‌داری می‌گوید:سیل نعمت است نه نغمت، تغذیه آبخوان‌ها با سیل از فروش نفت درآمدزاتر است.

سیلاب یک برکت است. این نادانی ماست که سیل را دردسر و مصیبت می‌دانیم. اگر سیل نبود، در بیشتر مناطق جهان حیات نبود. سیلاب‌ها باید باشند تا سفره‌های آب زیرزمین سیراب شوند. فقط نکته مهم اینجاست که ما بتوانیم سیلاب‌های جاری را مهار و از برکت خدا به شکل مطلوب استفاده کنیم.» این بخشی از اظهارات پیرمرد شیرازی است که سال‌ها است لقب بنیان‌گذار علم آبخوان‌داری در ایران را با خود یدک می‌کشد. دکتر آهنگ کوثر که تاکنون جوایز متعددی از سوی برنامه اسکان بشر سازمان ملل و یونسکو کسب کرده به ایران می‌گوید: رخداد خشک‌سالی و سیل روال همیشگی بیابان‌ها بوده و امری استثنایی نیست. بیشتر بیابان‌ها از نعمت میلیون‌ها کیلومتر مکعب آبرفت درشت‌دانه که توان نگاهداری میلیون‌ها مترمکعب آب را دارند، برخوردارند و کشور ایران نیز کشور بیابانی است.

این دانشمند ایرانی سالها در یک کانکس با همسر خود زندگی کرد تا تنواست آب را به بیابان های خشک فسا بیاورد تا آهنگ زندگی در آن جاری شود. 

انتهای پیام/ آ