به گزارش صبح الوند، محمدصادق کوشکی کارشناس مسائل سیاسی و بین‌المللی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری ثامن اظهار داشت: بازرسی‌های که در چارچوب پیمان منع گسترش سلاح هسته‌ای در npt وجود دارد چند دسته است، یکی بازرسی‌های عادی است که همه اعضای این پیمان این بازرسی‌ها را پذیرفته‌اند، بر اساس این بازرسی‌ها اماکنی که خود کشور اعلام می‌کند که در آن فعالیت هسته‌ای صورت می‌گیرد را معرفی می‌کند و آژانس بازرسان خود را به‌صورت دوره‌ای و بازمان بندی‌های مشخص اعزام می‌کند.
وی بیان داشت:بازرسی‌های عادی را بیش از 150 کشور پذیرفته‌اند و در حدود140 کشور این بازرسی‌ها انجام می‌شود، نوع دیگری از بازرسی‌ها وجود دارد که پروتکل الحاقی است، این بازرسی‌ها از نوع بازرسی‌های شدیدتری است یعنی علاوه بر اماکنی که خود کشور ابراز می‌کند آژانس هم اماکنی را که به نظرش مشکوک است را بازرسی می‌کند همچنین زمان‌بندی‌ها برای بازرسی بسیار فشرده‌تر است.
کارشناس مسائل سیاسی افزود: از مجموع کشورهای جهان حدود120کشور پروتکل الحاقی را پذیرفتند اما کشورهای عمده‌ای که فعالیت هسته‌ای می‌کنند این پروتکل الحاقی را امضا نکرده‌اند این پروتکل را عموم کشورهایی امضا کرده‌اند که یا فعالیت هسته‌ای ندارند و یا فعالیت‌های هسته‌ای محدودی دارند از بین کشورهای شاخص تنها کانادا و ژاپن این پروتکل الحاقی را پذیرفتند.
کوشکی خاطرنشان کرد: آنچه در توافق وزن از طرف مقامات آمریکایی در خصوص بازرسی‌ها عنوان می‌شود از واژه‌ای استفاده کرده‌اند که معادل فارسی آن می‌شود شدیدترین نوع بازرسی یا بازرسی‌هایی که تاکنون اتفاق نیفتاده است آن‌هم با زمان‌بندی نامحدود.
وی افزود: این مدل از بازرسی همان‌طور که خود غربی‌ها و آمریکایی‌ها تصریح کردند بازرسی است که در نوع خود بی‌نظیر است و عملاً این بازرسی‌ها ناقض استقلال و حق حاکمیت کشور است.
کارشناس مسائل بین‌المللی در پاسخ به این سؤال که تبعات این نوع بازرسی‌ها چه خواهد بود تأکید کرد: تنها با این بازرسی‌ها می‌خواهند به‌طورکلی حق حاکمیت و امنیت داخلی جمهوری اسلامی ایران را نقض کنند، با این کار عملاً استقلال و اقتدار سیاسی خود را از دست خواهیم داد علاوه بر آن لطمات جدی امنیتی به کشور وارد می‌شود ساختار نظامی و دفاعی کشور به‌صورت جدی تهدید می‌شود.
وی همچنین در خصوص عدم شفاف‌سازی مسائل مطرح‌شده در مذاکرات هسته‌ای از طرف گروه مذاکره‌کننده گفت:ندادن اطلاعات موجب می‌شود مردم در گمراهی قرار بگیرند و نتوانند مسیر درست را بشناسند به همین خاطر مسیری را ناگزیر طی خواهند کرد که سرانجام خوبی نخواهد داشت.