صبح الوند - امام مهدى علیه‏‌السلام ـ در توصیف اوصیا ـ : خداوند، دین خود را با آنها احیا کرده و با آنها نورش را به کمال رسانده و میان آنها و برادرانشان و پسرعموهاشان و خویشان نزدیک و نزدیکترشان فرقانى آشکار قرار داده است. که با آن، حجّت از آنکه حجّت براى او آورده شده و امام از مأموم شناسایى مى‏‌شود.
و این از آن روست که خداوند آنها را از هر گونه پلشتى مصون داشته و از عیوب مبرّایشان کرده و از ناپاکى پاکشان گردانده و از درهم شدگى منزّه‏شان داشته است.
و آنها را گنجوران علم خود و مخزن حکمتش و جایگاه سرّش قرار داده است.
خداوند آنها را با دلایل خود تأیید کرده و اگر چنین نمى‌‏بود مردم همه یکسان بودند و هر کس مدّعى امر [ منصوب شدن از سوى ] خداوند عزّوجل می‌شد و دیگر حقّ از باطل و دانا از نادان شناخته نمى‌‏شد.

متن حدیث:

لإمام المهدیّ علیه‏السلام ـ فی صِفَةِ الأَوصِیاءِ ـ : أحیى بِهِم دینَهُ ، وأتَمَّ بِهِم نورَهُ ، وجَعَلَ بَینَهُم وبَینَ إخوانِهِم وبَنی عَمِّهِم والأَدنَینَ فَالأَدنَینَ مِن ذَوی أرحامِهِم فُرقانًا بَیِّنًا ، یُعرَفُ بِهِ الحُجَّةُ مِنَ المَحجوجِ ، والإِمامُ مِنَ المَأمومِ ، بِأَن عَصَمَهُم مِنَ الذُّنوبِ ، وبَرَّأَهُم مِنَ العُیوبِ، وطَهَّرَهُم مِنَ الدَّنَسِ ، ونَزَّهَهُم مِنَ اللَّبسِ ، وجَعَلَهُم خُزّانَ عِلمِهِ ، ومُستَودَعَ حِکمَتِهِ ، ومَوضِعَ سِرِّهِ ، وأیَّدَهُم بِالدَّلائِلِ ، ولَولا ذلِکَ لَکانَ النّاسُ عَلى سَواءٍ ، ولاَدَّعى أمرَ اللّه‏ِ عَزَّوجَلَّ کُلُّ أحَدٍ ، ولَما عُرِفَ الحَقُّ مِنَ الباطِلِ ، ولا العالِمُ مِنَ الجاهِلِ.

« الغیبة للطوسیّ: ۲۸۸/۲۴۶،الاحتجاج:۲/۵۴۰ /۳۴۳ کلاهما عن أحمد بن إسحاق »