به گزارش صبح الوند، وبلاگ"فاستقم کما امرت..."نوشت:
فسبح باسم ربک العظیم
(به بهانه ی وفات حضرت ام ابنین و روز تکریم مادران و همسران شهدا)

خوبی محله های قدیمی همین است. همه همدیگر را می شناسند و اگر فرد محترم و بزرگی در گوشه ای از کوچه پس کوچه های محله زندگی کند، همه میشناسندش.
چند روز قبل با جمعی از دوستان،برای بار دوم راهی کوچه پس کوچه های ده ونک شدیم؛ که هر کدامشان با نام شهیدی شناخته میشود. شهید مجیدپور، شهید مرادیان، شهید قلعه نوعی، شهید صادقی، شهید شرافتی، شهید اصفهانی، شهبد صابری و...

به دیدار مادران بعضی از همین شهدا رفتیم که میگفتند شهیدِ من در همین خانه متولد شد و همین جا بودیم که خبر شهادتش را آوردند و هنوز هم همین جا ماندگاریم.

از سال قبل تا امسال بعضی شان خیلی بیشتر از یک سال پیر شده بودند. با این حال از دیدن ما زیاد خوشحال می شوند ولبخندها و تشکرهای مکررشان، شرمنده مان میکند. پارسال که رفته بودیم همه شان متعجب بودند. میگفتند: "چی شده دانشجوها یاد ما کردن؟" و ما هم از این حرف متعحب میشدیم:" مگه تا حالا کسی نیومده بهتون سر بزنه؟" جواب "نه" ی آنها شرمنده ترمان کرد. قول دادیم که از آن به بعد زیادتر بهشان سر بزنیم. آنقدر از دیدن شان انرژی میگیریم و آنقدر با مهر و عطوفت با ما برخورد می کنند که  اگر بخواهیم فراموششان کنیم هم نمیتوانیم.  آنقدر حرف برای گفتن دارند و آنقدر گوش شنوایی برای درد دل هایشان نیافته اند که چشم شان به چند دانشجوی بی خاصیت مثل ما که می افتد، شروع می کنند به گفتن از خاطرات شهیدشان و از وضع جامعه که خراب است و از دلشان که برای خون شهدا می سوزد و ... آنقدر حرف دارند که ما برای بلند شدن و خداحافظی کردن هم خجالت میکشیدیم و خودمان هم پای رفتن نداشتیم. اما چقدر شاکرند و چقدر صبور و چه سر بلند!

کاش به بهانه این روز هم که شده سری به آنها و دردهایشان بزنیم...

روز وفات حضرت ام البنین و روز تکریم مادران و همسران شهدا...

_______________________________________________________________________________

بدون ماه قـــدم مــــی زنم ســــــــــــحر ها را    

                                                                       گرفته اند از این آســــــــــــــمان قمر ها را

چقدر خاک ســرش ریخته است، معلوم است 

                                                                       رسانده است به خانم کســــی خبرها را

نگاه کن سر پیری چه بی عصــــــــــــــا مانده

                                                                    گرفته اند از این قد کمان پســــــــــــرها را

چه مشکل است که از چهار تا پسرهــــــایش

                                                                   بیاورند برایش فقط سپـــــــــــــــــرهـــــا را

نشسته است سر راه و روضـــــــه می خواند

                                                                  که در بیاورد آه آه رهگذرهــــــــــــــــــــا را

ندیده است اگر چه ولی خـــــــــــــــــــبر دارد

                                                                 سر عمود عوض کرده شکل سرهــــــــا را