به گزارش صبح الوند، حسن بهشتی پور کارشناس مسئل بین الملل در گفت‌ؤگو با خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانادر خصوص تمدید مجدد مذاکرات و مسببین محقق نشدن توافقنامه اظهار داشت: تمام شواهد و قرائن نشان می دهد که دو طرف به توافق نزدیکند؛ منتها صهیونیست ها مانع تراشی می کنند. لابی صهیونیستی برای جلوگیری از شکل گیری توافق فعال است.

وی ادامه داد: چند روز پیش در آستانه امضای توافقنامه بودند، که مخالفت کنگره آمریکا که تحت فشار زیاد صهیونیست ها قرار دارد، موجب شد که اوباما یک کنفرانس ویدیویی با کری داشته باشد و عملا کار متوقف شد و در ادامه نیز با زیاده خواهی هایی که داشتند، مذاکرات به عقب برگشت. به هرحال به نظر من این مسیر بی برگشت است و به احتمال زیاد تا دوشنبه می توانند به توافق برسند.

این کارشناس مسائل بین الملل در مورد احتمال تحمیل خواسته های نامعقول از جانب آمریکایی ها در وقت های اضافه مذاکرات ابراز داشت: آمریکایی ها می دانند که تیم مذاکره کننده ایرانی محکم ایستاده است و اگر قرار بود که زیاده خواهی های آمریکایی ها را بپذیرد، خیلی وقت پیش مذاکرات به نتیجه می رسید. تیم ایرانی در این موارد باج نداده است و نخواهد داد.

وی مهمترین نقش در برهم زدن مسیر رسیدن به توافق نهایی را رژیم صهیونیستی دانست و عنوان کرد: رژیم صهیونیستی به دلیل اینکه منافعش را در خطر می بیند، با همه ابزراهای دیپلماسی و رسانه ای خود جلوی انعقاد این قرارداد را می گیرد. آنها با انتشار خبرهای کذب و همچنین با لابی و دیپلماسی با آمریکایی ها و فرانسوی ها به مذاکرات ضربه می زنند؛ ولی به هر حال این مسیری که طی شده است، برگشت ناپذیر است و به نظر من این موضوع فیصله پیدا خواهد کرد.

بهشتی پور در خصوص تفاوت برنامه جامع اقدام مشترک و معاهده بین المللی و اینکه کدام یک تعهدآور تر است؛ تصریح کرد: این موارد ترم های حقوقی هستند و هر کدام مفهوم خودش را دارد. به طور مثالNPT یک معاهده بین المللی است که 190 کشور آن را امضا کرده اند. اما وقتی که یک توافقی بین ایران و 6 کشور امضا می شود، این یک توافق است و توافقی که بین چند کشور امضا می شود، متناسب با بار حقوقی مشخص تعریف می شود. برنامه جامع همکاری بین ایران و 5+1 یک معاهده بین المللی نمی تواند باشد؛ بلکه یک توافق بین ایران و چند کشور است و ترم حقوقی معاهده به آن اطلاق نمی گردد؛ چرا که تعهداتش محدود است به ایران و همین چند کشور.

وی درخصوص میزان تعهدآور بودن قطعنامه های شورای امنیت گفت: ما تعداد زیادی معاهده بین المللی داریم که اجرایی نمی شود. اگر این برنامه برجام در شورای امنیت تصویب شود، ضمانت اجرایی آن نیز همان شورای امنیت خواهد بود؛ ولی ما کشورهایی را هم داریم که قطعنامه های شورای امنیت را اجرا نمی کنند. وقتی شورای امنیت یک قطع نامه ای را تصویب می کند و به خصوص اگر تحت فصل هفتم باشد، ضمانت اجرایی خوبی دارد؛ ولی کشورها می توانند آن را اجرا نکنند و این بستگی به این دارد که چقدر بخواهند خودشان را با اعضای سازمان ملل درگیر کنند.

این کارشناس مسائل بین الملل درخصوص نقش کنگره آمریکا در بی نتیجه گذاشتن مذاکرات اذعان داشت: اگر این برنامه برجام در شورای امنیت تصویب شود همه کشورها موظفند که آن را اجرا کنند؛ ولو اینکه کنگره آمریکا به آن رأی بدهد یا خیر. کنگره آمریکا حداکثر می تواند برای فضای داخلی آمریکا تصمیم گیری کند.

وی درخصوص صحبت های اخیر آقای عراقچی مبنی بر اینکه عمل به تعهدات از جانب ایران حدود 3 ماه زمان می برد و عملا نمی توان در موعد امضای توافقنامه، تحریم ها لغو شود بیان داشت: ایران نمی تواند سریعا به تعهداتش عمل کند و به طور طبیعی عمل به تعهدات زمان بر است و این طبیعی است که آنها نیز بگویند که عمل به تعهدات از جانب آنها نیز زمان بر خواهد بود و متناسب با اقدامات ایران انجام خواهد شد.

وی در ادامه تأکید کرد: آنچه که به نظر می رسد، راه حل میانه است این است که همانطور مقام معظم رهبری فرمودند، اقدامات متناظر باشد. اگر اینها بیایند رسما لغو تحریم ها را اعلام کنند و اجرای آن را در یک بازه سه ماهه انجام دهند، مشکلی وجود ندارد و مطلوب است. حسن این رویه این است که ابتدا و انتهایش مشخص است و این که از چه زمانی شروع می شود و چه زمانی به پایان می رسد روشن و شفاف است و یک زمان باز نیست که فردا بتوانند دبه در بیاورند. نکته دوم این است که در اجرا هم اقدامات باید ناظر بر یکدیگر باشد، یعنی ایران هرچقدر به تعهداتش عمل کرد آن ها هم بلافاصله یک مقدار از تحریم ها را لغو کنند. این اقدامات براساس یک جدول دقیق باید باشد و به طور همزمان صورت گیرد. این برای ما قابل قبول نیست که ما به تعهدات مان عمل کنیم و آنها بعد از مدتی به تعهدات شان عمل نمایند؛ ایران زمانی که شروع می کند به عمل به تعهدی، انها هم باید شروع کنند به انجام تعهدشان.